Dikur kishte pasion futbollin, por mundësitë për të ndjekur endrrën ishin të pakta. I detyruar edhe nga sistemi i kohës edhe nga pamundësia ekonomike, Muhamet Kacollja zgjodhi profesionin e këpucarit. Prej 50 vitesh ai ushtron këtë profesion në punishten e tij të vogël në qytetin e Elbasanit.

“Po bëj 5 vite që e kam filluar kjëtë zanat që nga viti 1972 dhe gjatë gjithë kësaj kohë kam punuar në riparim, pas asaj mbarova shkollën e mesme dhe kam filluar në kurs porosie, nga aty ika në kurs specializimi 9-mujor. Pastaj ika te kafe Flora në kurs për modelist dhe kam punuar te porosia deri në vitin 1991. Pas ’91 kemi dalë privat, ishim një grup këtu, tani jam vetëm”, tha për Euronews Albania, këpucari Muhamet Kacollja.

 

 

Zanati që ai zgjodhi, në ditët e sotme nuk preferohet më. Për Muhametin është e dhimbshme kur mendon se këtë profesion nuk mund t’ja trashëgojë brezave.

 

 

“Po dua të ketë, ose kurse dhe specializime. Se përveç zanatit që mund të provojnë kështu në dyqane, do kenë edhe fabrikat nevojë që mund të hapet një fabikë këpucësh që duhet të mësojë diçka edhe ai. Është e vështirë sepse edhe të rinjtë tani nuk kanë më kërkesa me këtë lloj zanati”, tha Muhamet Kacollja.

Përpos rregullimit të këpucëve, dikur bënte edhe këpucë të reja, por me rënien e kërkesës, Muhameti e ndërpreu prodhimin.

“Kur kemi ardhur në fillim këtu bënim këpucë të reja, bënim edh epër të shitur edhe me porosi. Tani nuk ka kërkesa, çmimet që të bësh një palë me porosai janë rritur edhe kur vjen vetëm një herë në vit me porosi, nuk ka leverdi. Kur dolëm këtu ne ishin 2500, 3000 lekë një palë këpucë të mira tani janë 7000”, tha këpucari.

Muhametin e gjejmë edhe sot në karrigen e tij, të ulur pranë veglave të punës që ka pasur që prej fillimit të profesionit. Pa përtesë vazhdon të presi porosi dhe të plotësojë kërkesat e klientëve./Euronews

Nga ARTUR AJAZI

Qarku i Elbasanit, i ndarë në 7 zona etnografike, ka një gurrë të pashtershme folklorike. Elbasani, mbetet “burim i pashterrueshëm” këngësh, vallesh, sazesh, fyejsh, dhe dhjetra veglash të tjera muzikore, mbetet zona e vetme në Shqipërinë e Mesme, që ka nxjerrë Usta Isuf Myzyrin, Mustafa Bodinin, dhe dhjetra emra të tjerë që kanë mbajtur gjallë muzikën dhe vallet e vjetra shekullore qytetare dhe popullore. Numurohen mbi 2400 tekste këngësh që datojnë mbi 300 vjet më parë, të shkruara dhe kënduara, mbi 270 koreografi vallesh që janë më të vjetra se Kalaja e Elbasanit, dhe qindra emra solistësh popullorë të çdo fshati, krahine dhe qyteti që përfshihet gjeografikisht në atë qark. Elbasani mbetet qarku më i vlerësuar në çdo Festival Folklorik që mbahet tradicionalisht në Gjirokastër. Çmime të para , të dyta, medalje ari për emrat e njohur dhe kompozitorët e këngëve qytetare dhe jo vetëm, janë marrë ndër vite nga Grupi Artistik i Ansamblit të Këngëve dhe Valleve Popullore të Elbasanit. Edhe sot, emra të tillë si vëllezërit Zena, apo dirigjenti i apasionuar dhe ndër më të njohurit e muzikës shqiptare si Blerim Narazani dhe Sulejman Balza, Mjeshtri i Madh Sopot Serica apo Edmond Rrapi dhe Krenar Korça, grupi i mrekullueshëm i valleve popullore dhe interpretuesit e këngës popullore, po mbajnë gjallë frymën e muzikës së trevave. Asgjë nuk duhet lënë në harresë-thotë Narzani. Elbasani ka fatin e madh të ketë plot 7 zona etnografike, me një ansambël këngësh dhe vallesh të hershme që këndohen dhe luhen nga solistët dhe emrat e njohur të muzikës popullore. Në Elbasan, atje ku mbahet gjallë tradita e sazeve, fyejve, këngëve dhe valleve popullore, riteve dhe zakoneve të hershme, rritet dhe kultivohet vazhdimisht nga më të vjetrit dhe më të rinjtë, gurra e pashtershme popullore. Elbasani, mbetet ndër zonat e pasura me repertorin e bukur të këngëve të vjetra, valleve të bukura të luajtura nga burra dhe gra të fshtrave dhe qyteteve të atij qarku. Gramshi apo Librazhdi, Peqini apo Belëshi, Cerriku apo Shmili dhe Bradasheshi, kanë qenë dhe mbeten burime të pashterueshme të teksteve të këngëve popullore, dhe valleve shekullore. Mjeshtri i madh Sopot Serica, ndër emrat e njohur të muzikës popullore në Elbasan dhe jo vetëm, flet me dashuri të madhe për Grykën e Zaranikës, e cila ka brënda saj këngët dhe vallet e bukura popullore, duke mbetur “shtyllë” e Ansamblit të Këngëve dhe Valleve Popullore të Elbasanit. vetë Elbasanit. Vetë banorët e atyre zonave, e kanë ruajtur të pastër këngën dhe vallen, nuk kanë prekur asgjë nga versioni origjinal, duke rritur kredibilitetin e interpretuesve të vjetër dhe të rinj. Komisioni i “Festivalit Folklorik 2023” të Gjirokastrës, po përcakton materialet e duhura muzikore dhe vallet që do të përfaqësojnë qarkun e Elbasanit atje. Rrahja e mendimeve, diskutimet, thithja e elementëve të rinj që do të interpretojnë me origjinalitet dhe finesë këngët dhe vallet e bukura popullore të trevave të Elbasanit, mbetet synimi kryesor, e pandarë kjo nga ambicja për të marrë sivjet Kupën e Festivalit, çmime të para dhe vlerësime maksimale nga juria dhe specialistët e folklorit.

Në punën time takoj shpesh mësues që frymëzojnë me profesionalizmin dhe pasionin që i karakterizon e që e shfaqin çdo ditë me nxënësit e tyre.

I tillë është edhe mësues Armand Xhaferaj, i cili është diplomuar në vitin 2009 për Informatikë në Universitetin “Aleksandër Xhuvani“ Elbasan dhe pas një përvoje prej rreth 15 vitesh në sektorin privat, në fushën e teknologjisë, vendos të konkurojë në Portalin “Mësues për Shqipërinë”. Vetëm falë meritës së tij, këtë vit ai është emëruar mësues i TIK në shkollën “Sulë Harri” në Elbasan, ku kontribuon me shumë përkushtim edhe për programin e ri të informatikës dhe kodimit për nxënësit e klasave të para.

Suksese mësues Armandi dhe faleminderit që zgjodhe profesionin e nderuar të mësuesit! 🙏

#VleratEArsimit 👨‍🏫🏫