Nga ARTUR AJAZI

Eshtë fakt se, fushata elektorale edhe pse nuk ka nisur zyrtarisht, e ka marrë “turravrapin” e saj. Dhe ky nxitim, vihet re më shumë nga krahu “djathtist”, nga kandidatët e Foltores. Edhe ata kanë ambicjet dhe dëshirat e tyre. Dikush kërkon të “vjelë” ca para nga ndonjë biznesmen, pastaj të blejë ca vota, dikush tjetër ka nisur të nxijë arritjet, investimet, punët dhe sukseset e bashkive dhe kryetarëve të tyre. Ç’nuk po flasin, ç’nuk po bëjnë, po trokasin “derë më derë”, edhe pse shpesh nuk u hepen ato dyer. I kërkojnë votën, i kërkojnë “besën”, fjalën e tyre, pasi “sapo të fitojmë ne të Foltores, do të keni më shumë punë, para, liri, siguri”etj . Fushata të tilla, natyrisht janë të vjetëruara, dhe të kujtojnë fushatat e 1996. Por ç’fushatë mund të bëjnë kandidatët e Foltores në Tiranë, Korçë, Elbasan, Berat, Lushnje, Vlorë, Gjirokastër, Sarandë e Peshkopi,etj ? Madje edhe në qytete si Përmeti, Erseka, Kukësi, Tropoja, apo dhe Burreli. Qytetet tona sot kanë ndryshuar 100 per qind. Janë ndërtuar rrugët, trotuaret, parqet, ujësjellësat, rrjeti i kanalizimeve problematike, po përfundojnë investimet në lagjet e qyteteve, po shtrohen dhe rehabilitohen rrugët e fshatrave. Investimet nuk ndalen, ashtu siç nuk ndalen as propogandat bajate të Foltores. Imazhi, funksioni, ngjyrat, dhe gjithçka jetësore është ndërtuar në harmoni me kërkesat dhe dëshirat e qytetarëve. Kryetarët e bashkive të mëdha, janë sot njerëzit e duhur të punëve të mëdha. Çdo njëri prej tyre, si Erion Veliaj, Gledian Llatja, Sotiraq Filo, apo dhe Safet Gjici, identifikohen me projektet e investimet e kryera në 4 vitet e shkuara. Ata nuk kanë pse ndalen, kur kandidatët e Foltores hedhin akuza, baltosin investimet, apo sajojnë histori gazmore me “fitoren e sigurtë të 14 Majit”. Ç’fushatë mund të bëjnë njerëzit e Foltores, kur në Tiranë, Elbasan, Korçë, Berat, Lushnje, Fier, dhe deri në Vermoshin e largët, investimet nuk ndalen. Çfarë do ti premtojnë ata qytetarëve, kur pothuajse çdo premtim i dhënë, është mbajtur ? Natyrisht, misioni i tyre, mbetet fshirja nga memorja e çdo ndryshimi, e çdo investimi. Ata inkurajohen nga ish-lideri historik. Ata tanimë kanë vendosur të bëhen “sejmenë të bindur” të Sali Berishës, duke humbur jo vetëm garën për tu bërë kryetarë bashkie, por pas 14 Majit, do ta shohin vehten edhe jashtë partisë tyre. Të futesh në një fushatë elektorale, aq më tepër për kryetar bashkie, duhet të kesh ide, program, vizion, njerëz të pergatitur, ekip, dhe imazh pozitiv politik. Të gjitha këto, u mungojnë kandidatëve të Foltores. Dita e 14 Majit, do të jetë ditë e shënuar edhe për skenën politike shqiptare. Humbja e madhe e Foltores në këto zgjedhje, do të jetë shansi i fundit për të sjellë në memorjen e demokratëve faktin se, vetëm largimi i ish-liderit 32 vjeçar, do ti japë atyre të drejtën morale për të qenë të barabartë në fushatat e ardhshme elektorale. Mungesa e ndryshimit, natyrisht do të jetë penalizimi kryesor që do ti sjellë asaj partie humbje afatgjata.

Episodeve të sforcuara me regjizor shqiptar të serialit “MCGonigal” ju shtua së fundi edhe një kolazh mashtrimesh publike të lëshuara nga ish-drejtuesi i Dhomës Amerikane të Tregtisë në Tiranë Mark Crawford. Ky i fundit u përdor nga opozita e “non grates” Sali Berisha në përpjekjen për të rindezur “fitilin” e lagur të “molotovit” me të cilin po përpiqen prej muajsh të godasin qeverinë e Edi Ramës për afera të supozuara me vendburimet e naftës.

Ndryshe nga sa gënjen Crawford, qeveria nuk përzuri miliarderin për tua dhënë blloqet e naftës rusëve por ishte ai që bindi biznesmenin amerikan që pasi kuptoi mashtrimin tua shiste kompaninë një grupi biznesmenësh shqiptarë të drejtuar nga Naim Kasa duke ja prezantuar si biznesmen serioz. Në fakt Naim Kasa kishte marrë nga qeveria Berisha 9 vendburime tjera nafte në muajt e fundit të qeverisjes përmes Phoenix Petroleum, i akuzuar publikisht për vjedhje, falsifikime dhe mashtrime në Shqipëri e Amerike për të cilat dhe është arrestuar në vitin 2020.

Malone ja shiti në fillim të vitit 2016 kompaninë TransAtlantic Albania me vendburimet zotit Crawford dhe miqve të tij shqiptarë. (Shiko faksimile Nr.1 lajmi për transaksionin) Përfaqësuesi direkt i miliarderit Malone, z. Douglas C.Nester në një e-mail dërguar në datën 5 Maj 2016 ministrit të kohës Damian Gjiknuri shprehet “TransAtlantic Petroleum dëshiron të ju shprehë vlerësim për mbështetjen që ju i keni dhënë përpjekjeve tona në Shqipëri”. Në këtë e-mail ai njofton se kompania e miliarderit nuk ka më asnjë lidhje me kompaninë bijë TranAtlantic Albania dhe as nuk përgjigjet për veprimet e mëtejme të Mark Crawford dhe miqve të tij shqiptarë. (Shiko faksimile Nr.2) Kjo rikonfirmohet edhe në Qershor përmes një e-maili drejtuar Albpetrolit. (Shiko faksimile Nr.3).

Gënjeshtra Nr.3 e Crawford

Qartësisht çdokush e ka të kthjellët si kristal faktin se e gjithë kjo nuk ka asnjë lidhje me Charles MCGonigal dhe as vizitat e tij në Shqipëri pasi ato nuk kanë asnjë lidhje me periudhën për të cilën flasim por kanë qenë vite më vonë. Lidhja me MCGonigal bëhet vetëm për qëllime të pastra spekulative. Blloqet e lëshuara nga miliarderi amerikan si TransAtlantic Albania u shndërruan në GBC Oil e cila gjatë vitit 2016, me administrator Mark Crawford dhe pronar Naim Kasën e Kreshnik Grezdan nuk arritën të shlyenin detyrimet që kishin ndaj shtetit shqiptar. (Shiko faksimile Nr.4 ku Crawford figuron administrator)

Gënjeshtra Nr. 4 e Crawford

Albpetrol ndoqi gjithë procedurën ligjore duke i dhënë afat kompanisë për të shlyer detyrimet ndaj shtetit. Në kushtet e mos shlyerjes, në Janar 2017 vendburimet u shtetëzuan duke ju kthyer shtetit shqiptar. GBC Oil e Mark Crawford, Naim Kasës dhe Krezhnik Grezdas, e regjistruar në ishujt Kaiman inicioi një proces në arbitrazh kundër shtetit shqiptar. Arbitrazhin pra, ndryshe nga sa gënjen Crawford nuk e bëri miliarderi amerikan por Marku dhe shokët e tij spekulantë shqiptarë. Ata kërkuan 113,372,000 USD dëmshpërblim dhe fitim të munguar nga prishja e marrëveshjes. Ndryshe nga sa gënjen Crawford, arbitrazhi u fitua nga qeveria shqiptare duke u konsideruar të drejta dhe të ligjshme vendimet për shtetëzimin e vendburimeve. Pretendimi i tyre për dëmshpërblim u rrëzua.

Sipas vendimit i njihej kompanisë vetëm pretendimi për kompensimin e efekteve negative të rentës minerare në vlerën 12.5 milion USD. Para të cilat kompania ja kishte derdhur shtetit shqiptar gjatë viteve 2008-2016 përmes tatimeve si rentë minerare. Në total, GBC Oil i kishte shtetit borxh 27 milion USD dhe pas zbritjes së 12.5 milion USD të rentës, do duhet ti derdhte shtetit shqiptar në arkë një shumë prej 14.5 milion USD.

Gënjeshtra Nr.5 e Crawford

Gënjeshtra e rradhës e Crawford është deklarimi se pas vizitës në vitin 2018 në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ministri Gjiknuri ja dha blloqet e naftës rusëve. Madje spekulimi shkon më tej teksa edhe pjesëmarrjen e Gjiknurit në një aktivitet të organizuar nga Bashkia e Tropojës ku MCGonigal mori një titull mirënjohjeje nga kryebashkiaku e shet sikur ka ndodhur në kohën kur merreshin vendimet për blloqet. Ky episod ka ndodhur shumë vite më vonë, kohë kur as Gjiknuri nuk ishte ministër dhe as MCGonigal nuk ishte më zyrtar i FBI.

Blloqet e naftës Cakran-Mollaj, Gorisht-Kocul dhe Amonicë, që prej Janarit 2017 kur u morën nga ata që i kishin keqmenaxhuar përfshirë edhe Mark Crawford dhe miqtë e tij të afërt me Sali Berishën vazhdojnë të jenë nën pronësi të shtetit shqiptar dhe nuk kanë kaluar asnjë ditë në duart e privatit.

Për dijeninë e atyre që hiqen si kompetent por janë injorant të dobishëm, sipas ligjit shqiptar Hyrja në Fuqi e Marrëveshjes Hidrokarbure bëhet pas nënshkrimit nga Ministri dhe pasi miratohet në Këshillin e Ministrave. Garat e hapura ndërkombëtare për këto blloqe u përballën me përplasjet e kompanive konkuruese me njëra-tjetrën në gjykatë dhe blloqet i mbetën shtetit shqip

Nga Franko Kushta

Ilir Meta (ish-kryetari LSI) sot kryetari i Partisë së Lirisë, nuk ka arritur të mbledhë dot në Elbasan as 10 mbështetës të tij. Kjo për faktin sepse dega e asaj partie në Elbasan, as nuk ekziston, dhe as ka gjasa të ngrihet. Besimi tek ish-LSI-ja, dhe sot tek PL e Metës, pothuajse ka rënë në pikën Zero. Elbasani ka votuar dhe premton të votojë majtas. Ashtu si Partia Demokratike, edhe Partia e Lirisë, mbeten forca të dobësuara politike në qarkun e Elbasanit. Shkrirja e ish-LSI-së, nuk i ka dhënë më shansin Ilir Metës të ringrejë degën e Partisë së Lirisë. Edhe ata që deri dje, mbështetnin ish-LSI-në, kaluan tek Partia Socialiste. Humbja e besimit dhe kredibilitetit tek Monika, duket se ka ndjekur pas edhe Ilirn në qarkun më të madh të vendit. Zgjedhjet e fundit , por veçanarisht ato të 14 Majit 2023, do të tregojnë katastrofën në të cilën është katandisur “koalicioni” opozitarist, veçanarisht ai mes Berishës dhe Metës në Elbasan, dhe jo vetëm. Partia Socialiste dhe Gledian Llatja, do ti tregojë opozitës së shkërrmoqur se, fitorja i takon atyre që premtojnë dhe mbajnë premtimet, se fitorja i takon atyre që nuk mashtrojnë për tu pasuruar por punojnë dhe tregojnë kujdes maksimal ndaj qytetit dhe qytetarit. Përjashtim natyrisht nuk mund të bëjë edhe Partia e Lirisë në humbjen drastike të aleancave opozitariste. Aleanca mes Metës dhe Berishës, natyrisht mbetet alenacë interesash dhe aspak me synim për të përmirësuar “gjendjen e popullit”. Mashtrimet dhe gjithçka premtojnë Berisha dhe Meta nga Tirana, Elbasani, Korça e gjetkë, janë fllucka sapuni që nuk i mashtrojnë më qytetarët. Nuk mund të mbledhësh “mbështetës” nga PD e Elbasanit, për të mbushur sallat e vogla të mbledhje, ashtu siç bëri Meta në atë qytet. Elbasani, e ka thënë fjalën e tij, e ka dhënë premtimin e tij, “Votat për Partinë Socialiste dhe kandidatin e saj”. Elbasani ka ndryshuar, në Elbasan është ndërtuar dhe investuar, ndaj as Meta dhe Berisha nuk mund të mbajnë shpresa se mund të marrin vota edhe në 14 Maj.